χρυσoγόνος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

1. αυτός που παράγει χρυσό

2. (το αρσ. και ουδ. ως ουσ.) ο χρυσογόνος και το χρυσογόνο

βοτ. ονομασία γένους φυτών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + -γόνος (< γόνος < γίγνομαι), πρβλ. καπνο-γόνος. Η παροξυτονία προσδίδει στη λ. ενεργ. σημ.].